www.theprojeck.fora.pl

ToRcIk

Mike poczuł jak upada na coś twardego - nie wypuszczał Alex z objęć. Otwarł oczy, znajdowali się na pięknej i spokojnej łące... Spojrzał na dziewczynie i odgarnął z jej twarzy kosmyk.
- Alex... - wyszeptał jej imię., Musiał jej tyle powiedzieć.

Alex

Przytuliłą sie do niego.
-Mkie..-wyszeptała nieprzestawajac sie do niego tulic.

ToRcIk

- Przepraszam...byłem głupcem... - wyszeptał i delikatnie odsunął ją od siebie. - Zbyt późno zrozumiałem... - przeczesał palcami zmierzwione włosy. Po jego policzku płynęła krew.

Alex

-co zrozumiałes?-zapytała patrzac na niego.Wyciogneła z kieszeni chusteczke i otarłą mu krew.

ToRcIk

Wstał, może za gwałtownie... Oblizał usta i spojrzał tępo w niebo.
- Dopiero teraz zrozumiałem...wszystko... - wypowiedział to ze złością i zażenowaniem. Podszedł do Alex i szybko podwinął jej podarte spodnie. - Twoje znamię ma kształt słońca, dlatego nazywają Cię Córką Słońca, moja blizna ma kształt gwiazdy, dlatego nazywają mnie Synem Nocy. - powiedział ponownie wstając. Nie patrzał na Alex, nie potrafił. - To są znaki...w niech jest zapisane przesłanie... Byłem głupi, popełniłem tyle niewybaczalnych błędów...

Alex

Podeszłą do niego i ponownie sie przytuliła.
-Nic nato nieporadzisz..nic niezrobisz...wszsytko jest dobrze...-niewiedziałą jak ma go pocieszyc.

ToRcIk

- Nie... - przerwał jej gwałtownie. Czuł się jak w amoku... Zrobił krok do przodu, znowu unikał jej wzorku. - Gdy odnaleźliśmy portal, a ja zabiłem Aslana wydałem na nas wyrok...wyrok śmierci... - przerwał i zaczerpnął tchu. - Potem popełniłem największy błąd, wróciłem tutaj... - schował twarz w dłoniach. - Oni chcą nas zabić, a my nie możemy się wycofać...musimy podążać drogą wskazaną w dzienniku... Znaleźć rozwiązanie...

Alex

Usiadła i spojrzałą na niego niewiedziała co powiedziec.

ToRcIk

Nie wiedział ile czasu minęło...opuścił dłonie i spojrzał na Alex. Nie potrafił tego wytrzymać...czuł ból...
- Przepraszam... - wyszeptał chociaż wiedział, że nie wiele to da. - Zrozumie jeśli... - co chciał powiedzieć: jeśli go znienawidzi...nie będzie chciała znać. Odwrócił się i spojrzał w przestrzeń.

Alex

Wstała i spojrzałą na niego .
-Mike...nieprzepraszaj niemasz za co....Kocham cie i nieprzestane...niewaznie co sie stanie.

ToRcIk

Zmusił się aby na nią spojrzeć... Coś w nim pękło - wiedział, że zrobi wszystko aby Alex była bezpieczna, nawet poświęci życia...
Oczy dziewczyny błyszczały jakiś niepojętym blaskiem... Chłopak zrozumiał, że są dla ludzi jakby swoją odwrotnością: Syn Nocy i Córka Słońca...
Podszedł i przytulił Alex całując w czubek głowy.
- Ja też Cię kocham i obiecuje, że wszystko dobrze się skończy... - wyszeptał.

Alex

Usmiechnełą sie do niego lekko chciałą dodac mu otuchy.
-Ciesze sie..-powiedziałą i musneła jego usat.

ToRcIk

Oddał pocałunek wtapiając dłonie w jej gęste włosy... Potem przytulił ją mocno... Po chwili jego wzrok przyciągnął ruch za drzewem...
- Sektusempra - krzyknął i machnął dłonią. Drzewo przecięło się na pół, stał za nim młody centaur patrząc na nich lękiem.

Centaur ukłonił sie składając dłonie na nagim torsie.
- Jestem Firenzo... - przedstawił się i zbliżył stukając kopytami. - Synu Nocy, Córko Słońca - skłonił sie po raz kolejny stając przed nimi. - Jeśli pozwolicie zaprowadzę was w bezpieczne miejsce, gdzie odpoczniecie...na rozkaz Mufasy...

- Mufasa... - Mike powtórzył te imię, a jego twarz rozjaśnił uśmiech. Spojrzał na Alex - To mój stary przyjaciel, możemy mu zaufać... - dodał ściskając jej dłoń.

Alex

-Dobrze..-powiedziała i usmiechłą sie.

ToRcIk

Ścisnął jej dłoń i ruszył za centaurem... Próbował zapamiętać drogę, lecz nie było to takie proste... Po chwili stracił orientacje...
- Wiesz jak możemy dojść do Kotliny Wiatrów? - zapytał.

Centaur zatrzymał sie i spojrzał na niego dużymi, błękitnymi oczyma.
- To niebezpieczne miejsce...nikt się tam nie zapuszcza... - powiedział po chwili nieprzytomnym głosem i ruszył dalej. - Ale możemy was zaprowadzić, potem musicie iść sami...